Mijn Enschede

In ‘Mijn Enschede’ keert documentairemaker Astrid Bussink terug naar de stad waar ze aan de kunstacademie studeerde en waaruit ze op 13 mei 2000 zou verhuizen. Die dag verwoest de vuurwerkramp haar huis. Bijna tien jaar later ziet ze hoe de wijk Roombeek is herbouwd en onderzoekt ze de nooit opgeloste oorzaak van de ramp in een documentaire over verlies, verdriet, herinnering en complottheorieën.
Het mysterie rond de toedracht van de vuurwerkramp leidt tot veel wantrouwen en uiteenlopende verhalen. Bussink spreekt met slachtoffers en hulpverleners van toen en gaat op zoek naar de lang verdachte André de Vries. Hij wordt na 2,5 jaar vrijgesproken door de inspanningen van twee rechercheurs. Het kost ze hun baan. “Hij zou gesignaleerd zijn, ‘een verdacht figuur met een rood broekje’ en dat moest dan André de Vries zijn. Alleen de omschrijving van dat figuur dat gezien was met dat rode broekje verschilde van elkaar zoals Heino van Martin Luther King.” (oud-rechercheur Jan Paalman)
Met het vrijkomen van De Vries blijft de ramp een raadsel. Astrid Bussink raakt in dit persoonlijke relaas zelf ook steeds verder verstrikt in de theorieën over de fatale ontploffing, die in één klap 23 mensen het leven kost en 200 huizen van de kaart veegt. Een trauma dat in Enschede nog lang niet verwerkt is.

[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
[sc name=docubroken1 ]
[tab:Trailer]
Geen trailer beschikbaar
[tab:END]
[divider/]